Nyttår

Godt nyttår!!

Mahsa og eg elsker alle sammen og vi sku ønske at dere ikkje var her.. uuups.. dere er jo ikkje her.. :) Vi skal på Copacabana om 6 min, klokka er snart ni.. Merry New Year Norway!!!!!!!!!!!!!

Mahsa har litt for lite kjole på seg og litt FOR mykje glitterspray.. yeah, you know what I mean..;) Men det drit ho i for det er nyttår i RIO de JANEIRO!!!!!!!!!!

Sjuk

Bedre imårra huska eg at eg skreiv sist.. imårra var igår, og ting var slettes ikkje betre. Faktisk så var dei jevlig mykje verre. Riktignok var det full sol frå skyfri himmel akkurat som eg hadde ønskt meg, men når eg våkna skjønte eg rimeleg fort at det ikkje kom til å hjelpe meg. Dundrande haudeverk, kvalme, tett nase og vond hals var berre noko av det som fekk meg til å skjønne at dette absolutt ikkje sku bli min dag.

Etter ein grufull dag i leiligheita der timane snegla seg avgårde og tilstanden ikkje blei noko betre, var det til slutt ikkje anna håp enn å prøve å komme seg til eit sjukhus. Heldigvis har eg Mahsa som fiksa og ordna! Ho hadde blitt kjent med ein lege på stranda, utruleg, men sant..:) Han var verdens hyggeligaste fyr og køyrde oss til sjukehuset og var med og oversatte for oss.

Mahsa sin legevenn foretok fortløpande diagnosar på dei ulike på venterommet, fortalte om hemoridar og imponerte storleg med sine språk-kunnskapar. Han prata spansk, portugisisk, fransk, engelsk, italiensk og etterkvar ein del norsk..:) Alikavel vart det ein laaaang time på venterommet før vi kom inn til legen. Han satte meg på intravenøs hydrering, sidan eg ikkje hadde orka å verken ete eller drikke så mykje, og tok blodprøver.

Det var imidlertid for tidlig å sei noko ved hjelp av blodprøver, det einaste dei kunne sjå var eg har fått eit virus av noko slag. Skal derfor tilbake om 48 timar (imårra kveld) for å ta nye prøver. Forhåpentligvis ekje det noko alvorleg. Eg har imidlertid fått aktivitetsforbud og må holde senga fram til imårra. Har fått litt "snacks" av legen som eg må ta kvar 6 time. At det naturligvis er det sol ute er jo heilt sjølvsagt.. treng eg vel nesten ikkje nevne.. det seier seg jo sjølv.. :(

Formen idag er heldigvis ein del betre enn igår, har framleis haudverk, vond hals og tett nase.. men kvalmen er eg heldigvis kvitt. Forhåpentligvis går det over av seg sjølv.

God bedring ,Vegar!! Takk, Vegar!

Diverse bilder frå dei to siste vekene

Me hadde invitert familien til Antonio (den av professorane på UERJ som har hjelpt oss mest) på pepperkakehuspynting. Alex tok ingen sjangsar når det gjaldt eigen kunstneriske friheit og har sove med melis-sprøyta under hovudputa i fire dagar, slik at ingen skal få muligheit til å starte før ho har gjort sitt.


Mange små og store flittige pyntehender. Charlotte sitt i bakgrunnen og observerar, ho har stålkontroll på vektratioen; kilo med julesnop vs luftfuktigheit.


Eit ny-hydeligt resultat! Lite ante vi om at huset allerede her er dømt til ein tidlig død.


Slik gjekk det... Taket har kolapsa, veggane har brutt saman.. I eit siste desperat forsøk på å redde grunnmuren var vi villige til å gå til ekstreme skritt.. frysen var siste utveg, men sjølv ikkje den kunne hjelpe oss. Tidenes kortaste pepperkakehushistorie er over, den varte i 6 timar.


Heldigvis hadde vi juleparade like rundt hjørnet som kunne muntre opp triste sinn. Juleparaden er fast innslag kvart år og går langs strandgata på Copacabana.


Coca-Cola bilane som sikkert ein del huskar frå tv-reklamer som fritt frå minnet til ein liten gutt frå vestlandet som berre har hatt nrk og tv2 lyd omtrent som..."holidays are coming... holidays are coming.. Allways Coca-Cola" eller noko sånt.. :)


I og med at vi på dette tidspunktet ikkje hadde nokon plass å bu, såg dette veeeldig fristandes ut.

Over til noko heilt anna.. Dette var siste dag Charlotte var med oss og me er tidlig oppe for å fly hang-glider! FETT..:) Charlotte og piloten hennar testar flygestillinga før take-off. Ho hadde sjølvsagt griseflaks og fikk den "kule" piloten som lot ho få styre litt medan dei flaug. Vi andre fekk berre huden full om vi så mykje som kom i nærheita av styremekanismen.

Pilot-Alex ser coool ut foreløpig.. kordan var nervane?

Alex tar av..!! Vi snakkar om å springe full fart ned eit "hustak" og kaste seg ut i tomme lufta.. scary shit.. For mitt eige vedkommande så holdt eg omtrent pusten i 30 sekund før eg klarte å få pressa litt livgjevande luft ned i lungene etter takeoffprosessen. Piloten min brukte også spesielt lang tid på "hustaket".. for å sjekke vinden som han sa. Herlig å stå der og vente mens ein stirrar døden i kvitauge..:)


Seinare på dagen hadde vi griseflaks igjen.. garantert fordi Charlotte var med her og.. og fikk SOOOOL medan vi var og såg på Cristo Redentor. I likeheit med tusenvis av andre folk (som og hadde funne ut at det var SOOOOOOL..)

Berre for å dokumenter at vi faktisk var der...:)

Til slutt så hiv eg med nokon bilder frå den nye leiligheita til meg og Mahsa. Den er lita, eg har større plass på studenhybelen min på Fjellbirkeland i Oslo, så det ekje akkurat stort her. Her er eg på kjøkkenet.. Der er det akkurat plass til ein mann! Badet er i samme kategori.. om ein skal til doen så må ein gå SIDELENGS forbi vasken for å komme fram.. her snakkar vi trangt!


Ikkje rart at eg og Mahsa har undra oss litt over innfallet bak dette GIGANTISKE stovebordet som har fått hedersplassen i leiligheita. Når vi sitt på kvar vår ende er det faktisk så stort at vi morar oss med å skli saltkverna over frå den eine til den andre.

Det var dei bilda eg hadde for hånda akkurat no. Charlotte har ein del bra på pcn sin som eg desverre gløymte å få overført før ho reiste. Men det kan vi kanksje ta igjen seinare..

Vi hadde forresten ei fin julafta med vår brasilanske familie. Vi blei henta klokka ti på kvelden for å ete ein sein middag. Dei et ikkje middag før etter klokka 12 (første juledag). Dei opna pakka og kosa seg og vi åt masse god mat. Fint for oss å sleppe å vere aleine på julafta!

Elles så er det begynt å regne igjen her.. men det ska bli betre imårra og framover

Julafta

Nett tilbake frå ein slapp juledag på stranda. Sol og glovarmt her denne veka, bra vi har aklimatisert oss over ein 6 vekers periode.. Vi fekk til slutt også fiksa betaling på husleiga.. om ein leitar lenge nok og har akseptert at ting kan ta fryktelig lang tid her i Brasil så finn ein til slutt ein bank som virkar.. :)

Elles var eg oppe tidlig og sprang ein tur langs Copacabana. Mahsa hadde desverre ikkje samme stå-på humør idag tidlig som i går kveld, så ho foretrakk solvarmt soverom istadanfor.;) Eg trur Air Master 7500 får ein hard jobb framover dei neste vekene om temperaturen held seg.

Klokka er vel omtrent kvart på julemiddag heime på Vallestad no. Sku gjerne vore dar, men som eit godt nr 2 alternativ er vi blitt invitert til julemiddag hos den samme familien som vi besøkte i Paqueta tidligare. Julemiddag, overnatting og julelunsj imårra. Dei likar jo veldig godt å ete, og det går rykter om at planen er å ete seg gjennom natta..:)

Håpar alle får ein fin julekveld!

Rio helsing frå Vegar og Mahsa!

Ny leiligheit

Sitt akkurat no med bærbar pc halvegs ut vindauget på den nye leiligheita vår. Utan eige internett bli vi nødt til å sette vår litt vår eine nabo som heldigvis har gløymt alt om sikkring av trådløst. Traff spikaren på haudet når det gjald akkurat det punktet!

Det var trist å flytte frå den gamle leiligheita, kjem til å savne utsikt mot havet, god plass og at ein berre kunne gå over vegen for å vere på stranda.. No har vi traska 3 gangar fram og tilbake langs Copacabana med alle tinga våre.. og kan endeleg slappe av litt.. Her er det knøttlite, vi delar seng og det kostar skjorta.. :)

Men det er reint og fint, så eg trur det kjem til å bli bra etterkvart. Ei koseleg bestemor som leiger ut til oss.. og påstår ho elske oss over alt på jord, men det bør jo jaggu med den prisen vi betalar.. :)

Vi slit imidlertid litt med finansane sidan banken ikkje klarar å gjennomføre transaksjonar.. noko som medfører at vi pr akkurat no ikkje er istand til å betale husleiga.. Bestemor har fått eit forskudd på 1000 R$ (3000nok), som foreløpig held ho på ein armlengdes avstand.. men som stort sett har tømt kontantbehaldninga vår.. forhåpentligvis løyser det seg i løpet av dagen, elles veit vi ikkje heilt kva vi skal gjere..

Bra å høyre at Charlotte har komt vel fram til Norge og veldig kjekt med kommentar frå Steigedalane.. :) Håpar det blir ei fin jul!

Savna å vere heime akkurat no.. blir trasigt imårra.. julafta.. utan pinnekjøtt og familien Vallestad.. ska prøve å unngå å tenke for mykje på det.. :(

Håpa alle heime har det bra!
Helse til mamma og pappa!

No er det tid for stranda her.. Mahsa får heilt angst om ho ikkje får utnytta sola skikkeleg.. :)

Favela!

Rio har tatt seg betrakteleg opp i den siste tida.. spenningsmessig, boligmessig og solmessig.. men Mahsa og eg har våre triste stunder no når vi sitt einsame tilbake.. forlatt av alle! Charlotte reiste heim til gode gamle Norge igår, for å feire jul på gamlemåten. Alex, Roger og Kristian har nett reist til Mamma Alex for å feire jul der, medan eg og Mahsa skal fortsette tilværet her på Copacabana i to veker til. I ei ny og knøttlita leiligheit litt bortanfor her.

Vanen tru tar eg det heile frå byrjan..

Lørdag for to dagar sidan holdt vi nesten på å stryke med heile bønsjen.. og det sørga vi heilt for sjølv, som ein annan gjeng med stupide gringos.. Vi har kanskje vore littegrann naive sidan vi ikkje har opplevd noko farlig her enda. Vi har sjølvsagt høyrt drøssevis av historier om ran og skyting og det som verre er.. som oftast frå Alexsandra. Men fram til lørdag hadde vi altso ikkje opplevd noko av det, og det hadde kanskje sneke seg inn ein tanke om at ho overdreiv.. :)

Det heile starta uskuldeg nok med at vi vart invitert med for å sjå brasiliansk samba. Vi burde jo egentlig komt oss i seng litt tidlig sidan vi sku opp tidleg neste morgon og fly hang-glider, men ein kan jo ikkje reise til Brasil utan å oppleve samba. Som dei seier her; det ville jo vore som å reise til Rom utan å sjå paven.

Fire glade baksetepasasjerar på veg til favela og samba!

Så vi praia ein taxi og satta kursen mot favelaen.. slummen.. der samba-skulanen trenar til DET karnevalet i februar. Vi vart forsikra om at det var heilt trygt å vere i området, sjølv om det var favela. Vi våga til og med å ta med oss kamera for å få tatt nokon sambablinkskudd. Turen gjekk fint, vi kom fram, det aula med folk, vi åt ertesuppe og prøvde å unngå å bli overkøyrt av dei evige motorsykkelgutta som tuta seg gjennom folkemengda med eksosrype bakpå. So far so good, dette gjekk strykande..

Heilt til vi skulle innanfor dørene for å få sett samba og oppdaga at vi hadde berekna ein litt lett behaldning med cash. Favelanen er heller ikkje den plassen som er best utstyrt med minibankar eller elektroniske betalingsterminalar. Ikkje det at du har vidare lyst å ta ut pengar av minibank midt i favelane, men det var altso ikkje noko alternativ her.
Så der stod vi og mangla 10R$ (ca 30 kroner). "Guiden" vår.. ein venn av Alex som også heiter Alex, prøvde å prate oss inn, men det nytta ikkje.. vi kom rett og slett ikkje inn.

Vel det var ikkje noko katastrofe.. vi hadde jo store planar for morgondagen og ein tidleg kveld var sikkert ikkje så dumt uansett. På veg tilbake gjennom folkemengda for å få fatt i ein ny taxi for å komme oss heim fikk vi til og med eit glimt av "kongen" av favelaen.. eller det vil sei, vi blei nesten fire tær fattigare når den svarte suv`en hans med trippelsota refleksvindu snegla seg forbi oss. Vi såg ikkje han personlig, men BILEN hans såg vi det minste.

Så var det tanken slo oss, vi måtte jo få tatt nokon bilder.. vi var jo tross alt i favelaen og når vi ikkje eingang hadde fått sett snurten av samba måtte vi jo i det minste ha noko å sjå tilbake på. Elles ville det jo vore.. ja, som å reise til Rom utan å sjå paven.. Dessutan virka det jo heilt ufarleg..

Vi knipsa nokon bilder og sette oss i taxien og knipsa nokon fleire bilder ut vinduet.. Då vart det plutseleg farleg rimeleg fort.. To karar hang plutseleg inn vindua på taxien og brølte eit eller anna om "fotos.. blablalbla.. fotos!" og sku absolutt ha fatt i kameraet. Dei pressa taxisjåføren til å skru av tenninga og ting vart litt hårete eit stund..

Taxisjåfør, som i takksemd for livet, køyrde oss heim for halv pris!

Mahsa, som var redd for at det sku bli det siste ho såg av kameraet, "mista" det på gulvet.. noko som ikkje akkurat roa stemninga.. Alex (guide) fekk imidlertid fatt idet og levert det ut vinduet.. betre å miste eit kamera enn livet..
No kom det heldigvis ein litt roligare tredjemann som tok hand om situasjonen. Det viste seg at dei var redd for at vi hadde tatt bilder av bevæpna vakter som var i området.. når dei fekk sjekka kameraet og konstatert av vi, i vår uvitenheit, ikkje hadde tatt bilde av nokon som kunne identifiserast som "deira" folk.. fekk vi utruleg nok igjen kameraet og det var berre smil og unnskyldningar.. og vi fikk fritt leide.. noko vi benytta oss av rimeleg kjapt.

Nokon av bilda frå den famøse bildeserien, "Two cap"nede til venstre på første bilde var ein av dei som gjekk amokk på oss..!

Vi takla det heile på litt forskjellige måtar, nokon av oss var vel ikkje heilt klar over kva situasjon vi nett hadde vore i.. medan andre såg for seg at det kunne endt med langt verre ting enn det gjorde.. heldigvis for oss gjekk det bra, men eg trur vi har lært at vi bør tenke oss om littegran betre neste gang.

Ein skremt gjeng på veg heim frå favelaen og samba!

Vel, det var skumlaste vi har opplevd til no.. dagen etterpå, søndag, var ein lang og innhaldsrik dag, men akkurat no orke eg ikkje skrive meir.. det går mot siste natta her i den fine leiligheita vår.. vi er blitt glad i den.. rart det der, kåken vokse på deg og det blir trist å flytte imårra.. skal prøve å få blogga litt meir seinare, om hang-gliding, Cristo Redentor og triste avskjedar..

Imårra er det lille-julafta.. Rart..:)

God Jul!

PS: Til jul ønske eg meg kommentarar på bloggen min.. hahahaha..:)

.

Sukkertoppen bilder

Ei stund sidan vi var på Sukkertoppen no.. ein solfylt dag i desember.. happy days.


Toppen som brasilianarane hentar sukkert sitt frå.. i våre dagar berre ein skugge av seg sjølv og i den seinare tid har det blitt iverksatt sterke restriksjonar mot å skrapa sukker frå sjølve fjellet, då ein risikerar at det vil forsvinne heilt.


Kristian.. berre barnet, men like bereist som sjølvaste Columbus. Her i samråd med sin gode venn Picapau (hakke hakkespett). Uvist ka dei diskuterar, sikkert noko faenskap..

Pappa Roger peikar og forklarar; "No skal du høyre, son min.. der nede budde det ein gang eit troll som spiste små ungar til frukost.. han pleie å riste dei over peis-ilden slik at dei blei sprø og fin.. "

Imens jobbar Mahsa med modell-looken sin..

Og Mamman til Alex synast at alt berre er fryd og gammen..

Chichas in the sun. Litt av Rio i bakgrunnen.

Eg vinkar inn eit helikopter.. "steady, STEADY!"

Innsida av Dinglo.. eller var det danglo? Sukkertoppen rett forrut. Splitt mine bramseil, Land O`hoi!


Vi nærmar oss dagens store mål med avgrunnen under oss..


Utsikt frå gondolbana, meg og Mahsa lure på om Kristus held eit lite auge med oss. Han står der like til venstre for det lodne haudet mitt.


Kristus held ivertfall eit auge med Malmsteinane.. Alex går for ei meir handfast tilnærming..

Rio centro.. med sin allmektige voktar

Copacabana.. huset vårt ligg i den bortaste enden..

Ei eller anna modelldame og det lange slepet hennar hadde fotoshoot på toppen mens vi var dar.. og sidan eg allerede hadde kameraet framme..

Kristian hadde funne det vanskeleg å få blund på auga forrige natt. Då er det godt å ha ei skulder å sove på.

Nokon kvastar og kvistar

Småen vakna fort til liv igjen, og Picapau fekk testa flygeegenskapane sine. Som dessverre ikkje var vidare imponerande.


Med Sukkertoppen kryssa av på lista over obligatoriske stadar å besøke, slappe vi av med noko godt å drikke og ein god middag.

Bolig

Om nokon har tips angåande plassar me kan bu etter 22 desember tek me imot dei med takk.. :) Altså...... Om søstra til kameraten til gutten som budde i naboblokka når du var liten og som du møtte på super`n for første gang på fire år i går, nevnte i ei bisettning noko angåande leiligheit i nærheita av Rio er vi intressert i å vete det..

Madonnakonsert

Det regne i Rio for tida.. har nesten ikkje vore sol på ei veke. Forsåvidt ganske greit, for vi hadde berre ergra oss over sol no, sidan vi sitt inne og gnage på eksamen alle mann..

Det kjem derfor ikkje nokon bilder før det blir litt ledigare på datafronten.. det tar så sjukt lang tid å laste..

Innmellom eksamen har eg fått pressa inn Harry Potter sine siste eventyr etter å ha tråla Rio for engelske bøker.. og me har til og med hatt pepperkakehusbaking... ikkje verst.. Roger hadde tatt med to ferdigfabrikerte reisverk frå gamlelandet som me snekra saman på søndag. Uheldigvis hadde me ikkje kalkulert for den høge luftfuktigheita.. så seks timar etter at kranselaget var avslutta låg huset i ruinar.. Det var ikkje mogleg for den fuktige konstruksjonen å holde si eiga vekt i julesnop.. tragiske bilete frå hendinga kjem seinare..

Igår var vi på Madonna konsert på Maracana stadion. Eg hadde vel høyrt omtrent tre av sangane før og var egentlig berre med på kjøtt og flesk.. sånn at eg kan skyrte av at.. "jajaja.. der har eg vert, slapp av mann.. såg Madonna der"..
Madonna var forresten seint ute til sitt eige selskap.. Me var akkurat begynt å kalle ho ganske lite smigrande, men ganske høglytte ting frå tribuna når den svarte Merca hennar rulla inn stadionporten. Skjønt, me hadde jo mora oss med å ta bølgen fram og tilbake eit par gangar så to timars venting etter oppvarmingsbandet gjekk jo som røyk..:)

Vi vart velsigna med ein skyfri himmel og showet hennar var veldig bra, sjølv om ho jevnlig kalte oss for "motherfuckers".. No veit eg ikkje akkurat ka ho legg i ordet, men eg trur munnen hennar treng ein grundig omgang med såpevask.. Ho holdt det gåande i litt over to timar før ho sa takk for seg, ingen moglegheit for noko ekstranummer der i gården.. Ho bur forresten like borte i gata her.. i ei vindskjeiv rønne dei kallar for "Copacabana Palace"... var vistnok fullt på alle dei "bra" hotella.. jaja.. seks stjerner ekje så gale det heller.. gullforgylt vask også har eg høyrt.. takke meg til oppvaskbenken vår i aluminum!

Det går bra med alle i hop, men det nærmar seg stygt avreise for ein av dei som har vore med oss frå starten av.. Charlotte pakkar snippeska si på søndag og set kursen for juleribbe, juleakevitt, julesnø, juletre og julekos.. Det blir trasigt.. for oss..:)

Det nærmar seg jul.. men julestemninga har ikke akkurat tatt over her.. regnet hjelper veldig på, tjue plussgrader mindre så hadde det vore som ei vanlig vestlandsjul..:)

Tannstikka beklagar!

Mahsa vil for ordenheits skuld dementere ein påstand som kom fram i forrige blogginnlegg. "Kjære Mamma, eg har IKKJE dop på rommet mitt" seier ho i ein kort kommentar.

I tillegg hadde ho ein kommentar angåande bloggforfattaren som ikkje høver seg på trykk.

Vasco kamp og mystisk forsvinning

Søndag skulle vise seg å bli ein innhaldsrik dag!


To gringos og ein som skal tidlig krøkast.. så lenge han er Vasco supporter så får han bu heime!

Som nevnt i forrige innlegg sku eg og Charlotte på Vasco da Gama kamp. Den viktigaste kampen i løpet av 105 år med klubbhistorie. I nyinnkjøpte Vasco skjorter og med to gode guidar vart vi plukka opp køyrt til stadion. Eit gammalt, ærverdig annlegg med plass til rundt 36000 publikum. Vasco er det einaste laget i toppdivsjonen frå Rio de Janeiro som har sin eigen stadion. Bortesupporterane må ha blitt avspist med knappe 10 bilettar og såg rimeleg bortkomne ut der dei satt gjerda inn og omgitt av militærpoliti borti ein krok av stadion.


Ordet bortesupporer har fått ein ny dimensjon!


5 min før kampstart.. noko meir "uorganisert" enn i Norge. Spelarane blei fortløpande intervjua direkte på radio under oppvarminga.


Guiden vår Antonio med direkte overføring frå dei andre kampane er foreløpig ved godt mot

Saken var klar. Vasco måtte vinne, samtidig som to lag forran på tabellen måtte avgi poeng. Til glede for dykk som ikkje likar fotball skal eg prøve å ikkje gjere dette til noko langdrygt kampreferat.
Mostandarlaget, Vitoria, opna best og hadde dei største sjangsane i første omgang sjølv om Vasco yppa seg og golla først. Gleden var imidlertid kortvarig og 35990 sparte ikkje på konfekten mot dei tre i gult når det sekundar seinare viste seg at det var flagga for offside. Vitoria nytta høvet og gjekk omtrent rett i angrep og scorte. 0-1 til bortelaget holdt seg til pause og kunne fort ha vert meir etter spel og sjangsar.



Andre omgang starta med eit massivt trøkk frå både publikum og Vascospelarane. Dei hadde tydelegvis lagt av seg litt av nervøsiteten i garderoben og rulla opp fleire fine angrep. Elendige avsluttningar og motstandarens keeper (Mannen som for øvrig slapp inn Romarios sitt mål nummer 1000), gjorde derimot sitt til at den forløysande scoringa nekta å komme. Dermed gjekk det som det ofte går. Motstandarane satte i gang ei kontring og fekk krangla ballen imål. 0-2.

Plutseleg vart det dødsstille på stadion. Ivertfall føltes det slik for oss som hadde kjent oss passe døve allerede ved pause. Det einaste som frameleis laga lyd var sambatrommene som gjekk over til ei slags monoton tromming. Dei som har sett Ringenes Herre, når Gandalv og følget reiser gjennom Minene i Moria, veit ka eg pratar om. Dette var på grensa til skummelt.

Skummelt skulle det også bli. Ifrå Vitoria scora eit kvarter ut i andre omgang til det var igjen ca 5 min av kampen, fekk eg med meg fint lite av det som skjedde på bana. Sekundar etter at Vitoria gjekk opp til 0-2 begynte folk å forlate stadion. Trufaste supportera kasta Vasco skjorta og forbanna laget, medan andre tok til tårene. I andre enden av svingen vi stod i begynte plutseleg galskapen. Halve svingen bevegde seg plutseleg 10 meter til høgre og sekundar seinare kom eit fjell av menneske andre vegen igjen. Slik fortsatte det, medan folk sprang hit og dit og røykgranatar vart kasta inn på bana. Eg er glad vi stod der vi stod, for innan tumultane nådde der vi var, hadde det roa seg betrakteleg.

Vasco da Gama tapte kampen 0-2 medan vi var meir opptatt av det som skjedde på tribunen. Dei rykkte dermed ned i 2 divisjon (norsk 1 div) for første gang i klubbens historie. Eit mektig og trist øyeblikk for klubbens trufaste supportera. Guiden vår måtte ha 20 min for seg sjølv etter kampslutt for å få kontroll på kjenslene, mendan vi venta på at stadion skulle tømme seg og dei skulle plukke opp sjølvmordshopparen på taket.


Mitt helikopter er lasta med militærpoliti som straks ska slå kloa i sjølvmordshopparen på taket nede til venstre

Når vi omsider kom oss ut frå stadion og tilbake til leiligheita viste det seg at Mahsa, som hadde vore åleine heime med mamman til Alex, hadde foretatt eit Houdini nummer og forsvunne i lause lufta. Ho hadde vore vekk sidan klokka var fire og når krølltoppen framleis ikkje hadde dukka opp og klokka begynte å nærme seg ti var vi begynt å bli rimeleg bekymra for ho.
Etter å ha gått gjennom ulike scenario og forsøkt å få fatt i dørvakta som hadde sett ho sist bestemte vi oss for å kontakte politiet. Etter å ha avkrefta for politimannen at det var ganske usannsylig at ho hadde gått til Favelaen for å kjøpe dop (vi viste at ho hadde nok på rommet etter å ha rota gjennom sakene hennar for å finne identifikasjonspapir), fraråda han oss å ringe og bekymre mamma og brødre heime i Norge.
Vi kunne heller reise rundt på ulike sjukehus og sjå om nokon som passa til beskrivelens var blitt innlagt. Som sagt så gjort, vi praia ein taxi og reiste Rio rundt på Mahsa-jakt, medan vi prøvde å la vær å bli alt for paranoide. Halv ett, på veg til sjukehuset for døde folk, fikk vi endeleg ein telefon frå vår kjære sambuar som nett hadde komme inn døra heime i leiligheita. Ho hadde treft ein kjekk kar på stranda og latt dømmekrafta segle sin eigen sjø.. :)
Heldigvis var det ikkje noko verre som hadde skjedd.. men ho måtte tåle litt kjeft frå bekymra sambuarar.

Iløpet av forrige helg vart vi også to fleire i leiligheita. Alex har fått besøk av mann og barn, Roger og Kristian skal vere med oss til vi reiser tilbake til Norge 6 januar.


Familien Malmstein gjennforent!

Elles har det vore fint vær denne veka.. perfekt for blant anna Sukkertoppen! Eg skal legge ut bilder darifrå så snart det let seg gjere!

Eg og Charlotte har nytta høvet no når det har vore sol og satt ein knallhard agenda med morgonsurfing på programmet kvar dag. Etter å ha vore litt motlause ei stund, har vi funne igjen gnisten og er overbevist om at vi skal knekke surfekoden rimeleg snart no.

Om nokon lærerar uforvarande sku snuble over denne bloggen; eg kan forsikre om at oppgåveskriving pressar vi inn i kvart ledige augneblink, eit ork, men det må gjerast det og!

Penedo og siste veke

Eg veit, eg veit.. bloggen har mista ein god porsjon framdrift i det siste.. dessverre har det seg slik at bloggen IKKJE ska inn til eksamensgodkjenning, i MOTSETTNING til eksamensoppgåva vi jobbe med for tida. Det LOGISKE er derfor å nedprioritere bloggen for øyeblikket.

Sist helg var vi i Penedo, ein plass unge (og gamle) elskande, drar på kjærleiksferie.. me drog imidlertid berre på ferie. Penedo ligg litt høgare i terrenget enn Rio (som ligg ved havet) og det kan vistnok vere ganske kjølig der. Rykta om temperaturen viste seg å vere betrakteleg overdrevne og ingen av oss fekk bruk for verken parkassen eller termodressen.
Vi nytta tida til å sjå litt av nasjonalparken i området, bade i fossefall og ete lokal pizza med ost som spesielt undertegna og Charlotte hadde store problem med å få fordøyd. Elles var vi på middag til ein av professorane som vi er blitt kjent med på UERJ og fekk omvisning på tannklinikken hans. Både pleasure og buisness i ein smekk altso... eller to kaniner i eit slag som dei seier her.

Veka har vi brukt til oppgåveskriving og strandliv.. det har vore sol, men ganske store bølge, så ingen av oss har fått noko meir teken på surfinga.

I dag skal Charlotte og eg på fotballkamp. Det er sesongen siste kamp og Vasco, eit av Rio (og Brasils) største klubblag, står i fare for å rykke ned i 1 divisjon. Dei er avhengig av å vinne samt at to lag forran dei på tabellen taper.. her ligg det altso til rette for spenning på eit høgt plan. For dei som er bekymra for at vi skal dø.. før, under eller etter kampen, så kan vi berolige med at vi har med opptil fleire lokale guidar som har lova på tru og ære at dei ska passe på oss, i tillegg til dette har vi gått til innkjøp av Vasco skjorter for å blende inn i mengden.

Til slutt har eg eit typisk eksempel på kva slags personar eg er på tur med her..

For ei stund sidan hadde eg ein rar draum om Cristo statuen som var blitt forvandla til ein gul kylling og stod og gol over Rio. Sakte men sikkert gjekk det opp for meg at kyllingen egentlig var ein telefonen, og at den ikkje hadde nokon umiddelbare planar om å slutte å gale. Vel, i og med at jentene hadde vore på byn, rekna eg med at galskapen sku gå over så snart dei kom seg til sengs, slik som det pleier å vere. Men gudane ska vete at slik var det ikkje i natt..

Jekelen holdt det gåande slik at eg vart nødt til å stå opp for å sjå ka som egentlig gjekk føre seg.. i ei elles mørklagt leiligheit låg det riktignok ein einsam telefon på stovebordet og skreik etter oppmerksomheit, men ingen av mine ”gode” venninner var i nærheita. Det viste seg ganske snart at det var ei feilaktig sluttning, for under utgangsdøra kunne eg plutseleg tydleg høyre: ”Det er LYS.. eg trur han er våken!!” EIn rask kikk gjennom kikholdet bekrefta mine mistanker.. der satt det ein betutta gjeng.. UTEN nøkkel.. det var jo for så vidt greit nok.. men no har eg blitt hundsa i ei veke for at EG ikkje stod opp og opna før.. Come on! Er det ikkje fleire enn meg som ser graden av ansvarsfråskriving vi snakke her?? But it`s okay, I aint mad.. J

Bilder og tekst vekje samarbeide.. så dei kjem kvar for seg..

Barra bølgene var betrakteleg større enn ein optimistisk surfer hadde håpa på..


Alex demonstrear bordmanerer, eg er sjokkert.. SJOKKERT!!


Professor Antonio og hans to døttre... og oss på middagsbesøk


Hulevandring i Paqueta


Øglevandring i Paqueta


Slik ser ein ORDENTLIG surfista ut.. brasilian style..:)


Mamman til Alex er komt tilbake til oss!


Spacemuseum i Niteroi.. desverre var det i ferd med å stenge når vi kom.. Vaktene pælma oss ut..

På tur i Nasjonalparken i Penedo


Alex ved fossen


Mahsa klatar i steinrøys


Charlotte tilber fosseguden






Two birds on a stick


Hotell-luksus